ترجمه رسمی گواهی اشتغال به کار یکی از خدمات رایج در حوزه ترجمه رسمی است که برای اهداف مختلف، از جمله مهاجرت، درخواست ویزا، ثبت‌نام در دانشگاه‌های خارجی، یا ارائه به شرکت‌ها و سازمان‌های خارجی، مورد نیاز است. در ادامه، تمام جنبه‌های مربوط به ترجمه رسمی گواهی اشتغال به کار را توضیح می‌دهم:


۱. تعریف گواهی اشتغال به کار

گواهی اشتغال به کار سندی است که توسط کارفرما یا شرکت محل کار صادر می‌شود و وضعیت اشتغال فرد را تأیید می‌کند. این گواهی معمولاً شامل اطلاعات زیر است:

  • نام و نام خانوادگی کارمند
  • شماره شناسایی یا کد ملی
  • عنوان شغلی
  • تاریخ شروع به کار
  • میزان حقوق و مزایا
  • نوع قرارداد (تمام‌وقت، پاره‌وقت، دائم، موقت)
  • تأیید وضعیت شغلی توسط مهر و امضای شرکت یا کارفرما

۲. موارد استفاده از ترجمه رسمی گواهی اشتغال به کار

ترجمه رسمی این گواهی به زبان مقصد برای موارد زیر مورد نیاز است:

  1. مهاجرت: اثبات داشتن شغل یا سابقه کاری برای درخواست ویزاهای کاری، سرمایه‌گذاری یا اقامت.
  2. ادامه تحصیل: ارائه سابقه کاری مرتبط با رشته تحصیلی برای درخواست پذیرش دانشگاه یا بورس تحصیلی.
  3. درخواست ویزای توریستی: نشان دادن وابستگی به کشور مبدأ و اثبات بازگشت پس از سفر.
  4. مشاغل بین‌المللی: ارائه سابقه کاری به شرکت‌های خارجی هنگام درخواست کار.

۳. مراحل ترجمه رسمی گواهی اشتغال به کار

الف. تهیه گواهی اشتغال به کار

  • ابتدا گواهی را از شرکت یا سازمان خود دریافت کنید. این گواهی باید روی سربرگ رسمی شرکت چاپ شده و شامل مهر و امضای معتبر باشد.
  • اطلاعات موجود در گواهی باید دقیق و بدون خطا باشد.

ب. ارائه گواهی به دارالترجمه رسمی

  • گواهی باید به دارالترجمه رسمی مورد تأیید قوه قضائیه ارائه شود.
  • در صورتی که ترجمه رسمی نیاز به تأیید وزارت دادگستری و وزارت امور خارجه دارد، باید اصل گواهی به این دو نهاد نیز ارائه شود.

ج. انجام ترجمه رسمی

  • مترجم رسمی مورد تأیید، گواهی را به زبان مقصد (معمولاً انگلیسی) ترجمه می‌کند.
  • ترجمه باید همراه با مهر مترجم رسمی باشد تا معتبر تلقی شود.

د. تأییدات (در صورت نیاز)

  • اگر مقصد مورد نظر (مانند سفارت‌ها یا دانشگاه‌ها) تأییدیه‌های وزارت دادگستری و وزارت امور خارجه را درخواست کند، ترجمه رسمی باید برای دریافت این تأییدیه‌ها ارسال شود.

۴. شرایط لازم برای ترجمه رسمی

  1. اصل سند: گواهی اشتغال به کار باید اصل باشد (کپی یا اسناد غیررسمی قابل قبول نیستند).
  2. اعتبار گواهی: تاریخ صدور گواهی نباید خیلی قدیمی باشد؛ معمولاً گواهی‌های صادره در سه ماه اخیر معتبر تلقی می‌شوند.
  3. مهر و امضا: سند باید مهر و امضای رسمی شرکت یا سازمان را داشته باشد.
  4. سربرگ رسمی: گواهی باید روی سربرگ رسمی شرکت صادر شود.

۵. نکات مهم در ترجمه رسمی

  • دقت در ترجمه عنوان شغلی: عنوان شغلی باید دقیقاً معادل انگلیسی (یا زبان مقصد) شود. هرگونه خطا می‌تواند موجب سوءتفاهم یا رد درخواست شود.
  • ترجمه دقیق اعداد و تاریخ‌ها: تاریخ شروع به کار، میزان حقوق و سایر اطلاعات عددی باید به درستی ترجمه و بازنویسی شود.
  • مهر مترجم رسمی: بدون مهر مترجم رسمی، ترجمه اعتبار قانونی ندارد.
  • فرمت ترجمه: فرمت نهایی ترجمه باید رسمی و مطابق استانداردهای کشور مقصد باشد.

۶. هزینه و زمان‌بندی ترجمه رسمی

  • هزینه: هزینه ترجمه رسمی گواهی اشتغال به کار بستگی به تعداد کلمات و زبان مقصد دارد. اگر تأییدیه‌های اضافی (وزارت دادگستری یا امور خارجه) لازم باشد، هزینه‌های جداگانه‌ای اعمال می‌شود.
  • زمان‌بندی: ترجمه رسمی معمولاً ۱ تا ۳ روز کاری طول می‌کشد. دریافت تأییدیه‌های اضافی ممکن است زمان بیشتری ببرد.

۷. نکات تکمیلی

  • ترجمه مدارک مکمل: در کنار گواهی اشتغال به کار، ممکن است نیاز به ترجمه رسمی قرارداد کاری، فیش حقوقی، یا سایر مدارک مرتبط باشد.
  • آگاهی از الزامات کشور مقصد: هر کشور یا سازمان ممکن است الزامات خاصی برای ترجمه رسمی داشته باشد. قبل از اقدام به ترجمه، این الزامات را بررسی کنید.
  • ارائه مدارک اضافی به مترجم: اگر گواهی اشتغال به کار نیاز به توضیحات اضافی دارد (مانند سابقه کاری یا نوع قرارداد)، این اطلاعات را به مترجم ارائه دهید.

۸. اشتباهات رایج در ترجمه رسمی گواهی اشتغال به کار

  1. نبود مهر و امضای رسمی: گواهی بدون مهر و امضا قابل ترجمه رسمی نیست.
  2. اطلاعات نادرست یا ناقص: هرگونه خطا در اطلاعات گواهی می‌تواند موجب رد آن شود.
  3. ترجمه غیررسمی: استفاده از مترجمان غیررسمی باعث عدم پذیرش ترجمه می‌شود.
  4. عدم تأییدات لازم: اگر کشور مقصد تأییدات دادگستری و امور خارجه را الزامی می‌داند، بدون این تأییدات، ترجمه رد خواهد شد.

۹. نکات مربوط به کشورهای مختلف

  • برخی کشورها ترجمه رسمی همراه با تأیید دادگستری و امور خارجه را الزامی می‌دانند (مانند کشورهای اروپایی و کانادا).
  • برخی سفارت‌ها، مانند سفارت آمریکا، ممکن است تنها ترجمه رسمی بدون تأییدات اضافی را قبول کنند.

یک پیغام بگذارید